Ik loop in het bos genietend van de natuur. Geen onvertogen geluiden, ik ben alleen samen met de vogels die een prachtig fluitconcert geven. Tot ik ineens achter me geschreeuw hoor “Foei, nee, kom hier, hierrrr heb ik gezegd”. Weg rust, weg vogels. Ik denk op dat moment oh jé daar komt iets heel spannends aan. Maar het valt mee. Een grote vriendelijke lobbes komt mij even gedag zeggen en gaat vervolgens eens lekker snuffelen. Een boos persoon komt bij ons, er kan nog net een sorry af, en vervolgens wordt de lobbes bij zijn halsband gegrepen en wordt er nog even op hem na gemopperd . De hond kijkt even op naar de persoon en lijkt te denken: maak je niet zo druk.
Dit is de realiteit. Ik kom het bijna dagelijks tegen. Mensen die veel “foei” tegen hun hond zeggen. Laten we ons eens in de hond verdiepen. Honden zijn niet ingesteld op “mensen” taal. Ze communiceren anders. Met hun lichaamstaal en geluid. Voor de hond klinkt foei, nee, hierrr net zoals Japans voor ons klinkt. Dat houdt in dat hij je niet verstaat, net zoals wij japanners (tenzij je Japans hebt geleerd) niet verstaan, zal je hond jou ook niet verstaan of begrijpen.
Deze lobbes heeft waarschijnlijk geleerd dat “foei kom hier” betekent “loop weg”. Maar wat kan je dan wel doen hem te leren bij je te laten komen? Als je hond nog niet goed reageert op zijn naam of kom hier dan is het sowieso verstandig om hem nog niet los te laten. Je kan hem leren te laten reageren op een woord door de juiste associatie te laten maken zodat, als je hem bij dat woord noemt, hij dan ook echt komt. Hoe je dit precies moet doen leer ik je tijdens een van mijn cursussen.
Er zijn honden die moeilijk los kunnen van de lijn, maar er zijn er ook genoeg die dit uitstekend kunnen leren. Er eenvoudige dingen die jij als begeleider van je hond kunt doen om hem makkelijker te laten komen zoals bijvoorbeeld op je hurken gaan zitten. Maar ook samen met je hond iets ondernemen zoals bijvoorbeeld naar een boom te lopen en daar iets lekkers of een speeltje verstoppen. Of kris kras door het bos te lopen. Zo bouw je meteen een band op met je hond en zal hij meer op je letten.
Probeer het eens om je hond te vertellen wat je wel wilt in plaats van wat je niet wilt. Even terugkomend op het “nee, foei, kom hierrrrr”, voor de hond is het Japans. Ga werken aan de vertrouwensband, samen iets doen tijdens de wandeling in plaats van alleen maar even gauw gaan lopen in het bos en je zult merken dat hij beter op jou zal reageren.
Toen de lobbes weer een eind weg was hoorde ik het fluitconcert weer en kon ik weer genieten van mijn wandeling.
Mimi van Baars, Maroef, coaching van Mens & Hond
